پرستاری تنها یک حرفه نیست، بلکه یک عشق است؛ عشقی که خالصانه و بیهیچ چشمداشتی فرشتگان سفیدپوش را اینروزها بر بالین بیماران بدحال کرونایی نگه داشته است تا اگر شده حتی یک نفر را از مرگ نجات داده و به زندگی برگردانند؛ شاید تا قبل از شیوع کرونا و مشاهده رشادتها و فداکاریهای پرستاران، بسیاری از سختی کار و مشکلات این عزیزان خبر نداشتند و تنها از دیدگاه خود به این حرفه نگاه میکردند، اما کرونا زوایای پنهانی از این شغل پُردردسر و سخت را نمایان کرد.
پرستاران که چندسالی بود برای حل مسائل و مشکلات خود پیگیر امور از مبادی مختلف بودند، سرانجام کرونا به داد آنها رسید تا شاید کمی دیده شده و صدایشان به جایی برسد؛ پرستاران که روزگاری مهاجرت را تنها راه برای پیشرفت و رسیدن به بسیاری از خواستههای خود میدانستند، امیدوار شدند با توصیهها و تذکرات برای رسیدگی به امور آنها و تسریع در حل مشکلات، چارهای اندیشیده شود.
در این مسیر پُرفرازونشیب و بهویژه طی این دو سال که با سختترین روزها برای پرستاران گذشت، وعدههایی داده شد که برخی از آنها عملیاتی شد و برخی نیز همچنان سوار بر قطار وعدهها دور و دورتر میشود؛ هرسال روز پرستار هیاهویی برپا میشود و همه به دنبال تهیه خبر و بیان خواستهها و مشکلات این قشر هستند، اما بهتر آن است که این احوالپرسیها و پای درد دل آنها نشستن، تداوم داشته باشد، نه اینکه سالی یک روز و آن هم به بهانه روز پرستار سراغی از آنها بگیریم.
حال به سراغ یک بانوی پرستار همدانی رفتهایم که با وجود سختی و فشار بالای کار هم مشغول خدمت در این عرصه بوده و هم در دانشگاه تدریس داشته که با ما از دغدغهها و مسائل کاری پرستاران گفته است و در ادامه میخوانید:
پریسا رستمی پرستار 30 ساله همدانی در گفتوگو با خبرنگار ما با اشاره به سابقه هفتساله خود در این عرصه، اظهار کرد: مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد خود را از دانشگاه علوم پزشکی همدان گرفتم.
وی بهعنوان یک پرستار موفق با ادامه تحصیل در این رشته، گفت: موفق به ادامه تحصیل و ارائه سه مقاله شامل یک مقاله ISI و دو مقاله در مجله دانشگاه بوعلیسینا شدم.
این پرستار همدانی بیان کرد: همزمان با کار در حرفه پرستاری و بیمارستان، استاد دانشگاه آزاد نیز بودهام و آموزش دانشجویان بهصورت عملی در بیمارستان و تئوری در دانشگاه را برعهده داشتهام.
رستمی به مشکلات پرستاران اشاره کرد و افزود: جدا از دو سال اخیر که با کرونا دستوپنجه نرم میکنیم، همیشه فشار کار بر پرستاران زیاد بوده و نسبت تخت به پرستار استاندارد نبوده است.
وی با بیان اینکه تعداد بالای بیمار برای یک پرستار موجب خستگی روحی و جسمی پرستاران میشود، تصریح کرد: بعد از شیفتهای بسیار سنگین نیز هیچگاه استراحت مناسبی نداشتهایم و این موضوع در گذر زمان موجب خستگی بیشتر روحی و جسمی پرستاران شده است.
این پرستار همدانی با تأکید بر اینکه پرستاران بهصورت مضمن خسته هستند، ادامه داد: همین خستگی مضمن ممکن است موجب اشتباهات کاری و مسائل مرتبط با جان بیمار و یا خود پرستاران شود؛ گاهی از شدت خستگی پرستار سوزن آلوده را به اشتباه در دست خود فرو کرده که خطرات انتقال بیماری از راه خون را به دنبال دارد.
رستمی با بیان اینکه گاهی برخی افراد میگویند پرستاران بداخلاق هستند، خاطرنشان کرد: این موضوع بهدلیل خستگیهای مفرط بوده و به علت فشار کاری زیاد نسبت به پاسخگویی به بیماران و همراهان آنها بیحوصله شدهایم.
وی با تأکید بر اینکه با وجود فشار کاری بالا هیچگاه دریافتی پرستاران خوب نبوده است، یادآور شد: البته سال گذشته رهبری درخصوص اجرایی شدن قانون تعرفهگذاری پرستاری صحبت کردند و درصورت اجرایی شدن این قانون زحمات پرستاران هدر نمیرود.
این پرستار همدانی اظهار کرد: بعد از دریافت مدرک کارشناسی و در میانه تحصیل در دوره ارشد، استخدام پیمانی شدم؛ اما متأسفاته بسیاری از همکاران قراردادی و شرکتی هستند و با وجود ارائه خدمات مساوی با نیروهای استخدامی، دریافتی آنها بسیار کم و نصف استخدامیها است.
رستمی با بیان اینکه پرستاران قراردادی و شرکتی از بسیاری مزایا همچون دریافت وام، حق لباس، حق مسکن و غیره محروم هستند، گفت: این موضوع موجب شده بسیاری از پرستاران به فکر مهاجرت باشند و در این دوره کرونا بسیاری از کشورها راه را برای مهاجرت پرستاران راحتتر کردند.
وی با بیان اینکه در دوران کرونا شرایط بهویژه بهلحاظ روحی برای پرستاران بسیار سخت شد، تصریح کرد: پرستاران در این دوره بسیار افسرده و شکننده شدهاند و زمانی برای بازسازی هم نداشتهایم و خستگی به تن آنها ماند؛ البته حقوق پرستاران در این دوره کمی افزایش یافت.
این پرستار همدانی ادامه داد: پرستاران در دوره کرونا تمام تلاش خود را برای سلامت بیماران و حفظ حیات آنها داشتند و با مسائل عدیدهای مواجه بودند.
رستمی با تأکید بر اینکه شریک زندگی پرستاران باید بسیار همراه و همدل باشد، بیان کرد: گاه پرستاران دوشیفته بوده و خسته از پُرکاری هستند و در زندگی متأهلی نیاز به حضور یک فرد با درک بالا در کنار این عزیزان است؛ متأسفانه در بین همکاران مشکل در این خصوص را دیدهام و این موضوع دغدغه بزرگی برای آنها است.
وی با بیان اینکه پرستاران دارای فرزند نیز مشکلات خاص خود را دارند، افزود: این دوستان شرایط بسیار سختتری دارند و ناچار هستند با وجود تمام مشکلات و خستگیهای کاری در زمان فراغت از کار، بهطور کامل در اختیار خانواده باشند؛ در این موضوع زنان بیشتر تحت فشار بوده و درحقیقت دوشغله هستند.
این پرستار همدانی خاطرنشان کرد: بزرگترین دغدغه در این حرفه داشتن امنیت شغلی پرستاران است و همه باید تحت نظر دانشگاه علوم پزشکی بوده و مزایای یکسانی به آنها پرداخت شود؛ تفاوتها مشکلاتی را در این قشر ایجاد کرده است.
رستمی خواستار اجرای قانون تعرفهگذاری پرستاران شد و گفت: تحقق این مهم نفع بزرگی برای سیستم سلامت است؛ وقتی پرستاران استخدام شده و قانون خدمات پرستاری تصویب شود، همکاریها و نشاط در بین آنها بیشتر شده و حتی ممکن است بهنوعی خلأ کمبود نیرو نیز پوشانده شود.
همیشه انتظار داشته و داریم پرستاران حتی اگر خسته هم هستند، با رویی گشاده با بیمار و همراهان برخورد کرده و در هر حال پاسخگوی سؤالات باشند و به این موضوع توجه نداریم که آنها هم انسان هستند و فشار کار، خستگی و حتی مشکلات گاهی ممکن است موجب کلافگی و بیحوصلگی آنها شود؛ پرستارانی که تا قبل از دو سال پیش و باز شدن پای کرونا به زندگی انسانها چندان دیده نمیشدند، اینبار به چشم آمدند، آنهم نه بهچشمآمدنی که چیزی عاید آنها شود، بلکه تنها هرازگاهی یادی از سختی کارشان و گوشزدی برای رعایت پروتکلها بوده است.
وعدههایی در دولت قبل از استخدام پرستاران تا اجرایی شدن قانون تعرفهگذاری مطرح شد که نهتنها عملیاتی نشد، بلکه گویا هنوز هم اما و اگرهایی برای اجرایی شدن این دو مقوله است و همین امر و سختی کار باعث شده است تا فکر مهاجرت در ذهن پرستاران جولان دهد و با توجه به شرایط کنونی جهان و شیوع کرونا که بسیاری از کشورها راههای جذب پرستاران را هموارتر کردهاند، تعدادی به دنبال دستیابی به شرایط بهتر کاری به دیگر کشورها مهاجرت کنند.
اما اینکه چه موانعی بر سر راه استخدام پرستاران و اجرای قانون تعرفهگذاری پرستاری بوده، موضوعی است که باید وزارت بهداشت و درمان برای رفع آنها تلاش کرده و شرایطی فراهم کند که نهتنها پرستاران از وضعیت موجود خود راضی باشند، بلکه حتی به مهاجرت هم فکر نکنند.
سختی کار برای زنان پرستار متأهل و دارای فرزند سختتر و پیچیدهتر بوده و لازم است سیاستها و برنامههایی بهمنظور توجه ویژه به این قشر باشد که این امر میتواند در تشویق به ازدواج و فرزندآوری پرستاران نیز مؤثر باشد و این مهم نیازمند توجه و نگاهی ویژه در وزارتخانه است.