مسئول بخش بازی سامانه کدومو گفت: خانواده ها حتماً باید قبل از تهیه بازی، به رده بندی بازی و توصیفاتی که همراه رده‌بندی بازی مانند عبارت suggestive theme ارائه می‌شود توجه کنند.
محسن رزاقی بازی‌پژوه و مسئول بخش بازی سامانه کدومو در گفت و گو با خبرگزاری فارس با اشاره به لزوم توجه خانواده ها به محتوای فضای مجازی در دسترس کودکان و نوجوانان اظهار کرد: امروزه و به خصوص در شرایط کرونایی که بچه‌ها در منزل هستند و ابزارهای ارتباطی آنلاین در اختیار آنهاست، باید بیشتر به محتوایی که در اختیار آنها قرار می‌گیرد توجه کرد.
وی افزود: از آنجایی که متأسفانه فضای صیانت شده کودک و نوجوان در کشور ما وجود ندارد، شاهد آن هستیم که گهگاهی با اتفاقاتی نظیر موزیک ویدئوی جنجالی که به تازگی منتشر شده، نگرانی از محتوای مناسب برای کودکان و نوجوانان و آنچه که در دسترس آنهاست شدت پیدا می کند.
رزاقی تصریح کرد: نکته‌ی مهم اینجاست که محتوای این چنینی، ممکن است در هر جای دیگری به دست فرزند ما برسد و ما والدین به دلایل مختف، مثل نا آگاهی از ویژگی‌های دنیای رسانه‌ها یا نداشتن ارتباط مفید با فرزندان از آنها اطلاعی نداشته باشیم، یکی از جمله جاهایی که باید در مورد آنها دقت کرد، فضای بازی‌های رایانه‌ای‌ست.
این بازی پژوه با بیان اینکه بسیاری از محتواهای جنجال برانگیز در سیستم‌های غربی و غیراسلامی محتوای مستهجن شناخته نمی‌شوند و دایره چنین محتواهایی در غرب بسیار محدود است، گفت: به همین دلیل تولیدکنندگان رسانه‌ها و بازی‌های رایانه‌ای، روی مرزها حرکت می‌کنند و در حالیکه تلاش دارند تا وارد خطوط قرمز نشوند، شخصیت‌ها و فضای بازی را به شکلی طراحی می‌کنند تا اثرشان به اندازه کافی محرک قوای شهوانی باشد و بتواند جذب بخشی از مخاطب را تضمین کند.
وی ادامه داد: نظام رده‌بندی بازی در ایالات متحده، این چنین محتواها را در دسته محتوای جنسی میانه می‌آورد و با عبارت suggestive theme مشخص می‌کند که بازی دارای چنین محتوایی است و معمولاً وجود چنین محتوایی در بازی، مانعی برای تعیین رده‌سنی کمتر از هجده سال و نوجوانان برای بازی، نیست!
مسئول بخش بازی سامانه کدومو با طرح این سوال که آیا این تحریک‌کنندگی اثری روی مخاطب ندارد؟ گفت: مختصصان روان‌شناسی و حوزه علوم تربیتی بیان می‌کنند که بخشی از تغییرات دوران بلوغ، در ذهنیات فرد اتفاق می‌افتد و فرزند در سنین بلوغ ما، فارغ از تغییرات جسمی، درگیر‌ی‌های ذهنی مختلفی را تجربه می‌کند.
این متخصصین همچنین بیان می‌کنند که در انحرافات جنسی، بخش قابل توجهی از فرآیند در ذهن و از طریق قوه تخیل اتفاق می‌افتد، فرد بیشتر از آنکه تحت تأثیر محتوایی باشد که به او رسیده، تحت تأثیر تخیلاتی است که با رسیدن آن محتوا به تصور درآمده است.
و در ادامه تأکید کرد: بازی‌های رایانه‌ای که اکثراً در فضای غیربومی ما تولید می‌‌شوند، دارای محتواهای محرک و اشارات این چنینی هستند که باید نسبت به وجود آنها و پیامدهای آن آگاه بود. بازیکن، مخصوصاً اگر در سنین بلوغ باشد که حساسیت‌هایش بیشتر است، با گرفتن هر کدام از اشارات، می‌تواند باقی مسیر را خودش را تخیل کند و ممکن است اگر شرایط دیگر مثل تنهایی، عدم فعالیت جسمی، بی‌برنامگی و آزادی عمل بیش از حد وجود داشته باشد، به سمت انحرافات جنسی حرکت کند.
رزاقی با بیان اینکه لازم است خانواده‌ها نکات مختلفی را در جنبه‌های مختلف مورد توجه قرار دهند، افزود: نکته اول ایناست که حتماً قبل از تهیه بازی، به رده بندی بازی و توصیفاتی که همراه رده‌بندی بازی، مانند همین عبارت suggestive theme ارائه می‌شود توجه کنند.
غیر از رده‌بندی، بهتر است به سامانه‌های توصیه‌محوری که بازی‌های رایانه‌ای را بررسی می‌کنند مثل کدومو و فهم بازی، مراجعه کنند و علاوه بر اینکه از توصیفات دقیق‌تر استفاده کنند، از نکات تربیتی که متخصصین این سامانه‌ها ارائه می‌کنند، بهره‌مند شوند.
وی ادامه داد: همچنین خانواده ها باید سعی کنند هنگام بازی با فرزندان شان آن ها را همراهی کنند. از او در مورد بازی و اتفاقاتی که در بازی رخ می‌دهد بپرسند و در این موارد با هم صحبت صمیمی داشته باشند. برای بازی کردن قانون تعیین کنند.
این بازی پژوه زمان بازی، محل بازی و فعالیت‌هایی که قبل و بعد از بازی باید انجام شوند را مهم دانست و گفت: فرزندان نباید وسایل بازی خود مثل رایانه، لپ‌تاب، کنسول و مانند آنها را در اتاق خود مستقر کنند، این وسایل باید در فضای عمومی خانه باشد و اگر به دلایلی واقعاً چنین امکانی وجود نداشت، باید صفحه نمایشگر به سمت در اتاق بوده و هنگام بازی و استفاده از رایانه و کنسول، در اتاق باز باشد.
وی هم‌بازی شدن و همراهی با فرزندان در بازی را یکی از موثرترین و کارآمدترین روشهای تربیتی در این حوزه عنوان کرد و افزود: در شرایط کنونی که فضای صیانت شده کودک و نوجوان در کشور وجود ندارد و مسئولان کشور، طوری برخورد می‌کنند که انگار این گروه‌ها جزئی از جمعیت کشور نیستند و نیازی نیست برای آنها برنامه‌ریزی داشت، این ما والدین هستیم که باید تمام تلاش خود را انجام دهیم تا نبض مصرف رسانه‌ای فرزندمان و آنچه که دریافت می‌کند، زیر دست ما بزند تا بتوانیم گام‌های محکمی در این راستا برداریم.
