در روزهای اخیر تصاویری از فاطمه بغلانی، مربی تیم ملی کاراته ایران که کودکش را در آغوش گرفته و شاگردانش را هدایت می‌کند، منتشر شده است. این تصاویر بازتاب زیادی در رسانه‌های مختلف داخلی و خارجی داشت. او در حالی که فرزندش را در آغوش خود نگه داشت، شاگردانش را روی تاتامی هدایت می‌کرد.
بغلانی حدود 20 سال است که کاراته کار می‌کند و 15 سال است که به صورت حرفه‌ای مربیگری را دنبال می‌کند. او در منطقه ملارد فعالیت می‌کند و کاراته‌کاران زیادی را پرورش داده است که در رقابت‌هایی همچون المپیک جوانان و رقابت‌های جهان حضور داشته و به مدال هم رسیده‌اند. فاطمه صادقی از جمله ورزشکارانی است که زیر نظر بغلانی فعالیت کرده و به مدال مسابقات جهانی هم رسیده است. در رزومه بغلانی مدال طلای کومیته و کاتا در مسابقات جهانی هم به چشم می‌خورد. ضمن اینکه شاگرد او در اولین دوره بازی‌های المپیک ساحلی هم عنوان نایب قهرمانی را به دست آورده است.
فاطمه بغلانی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس، درمورد مهمترین دغدغه این روزهایش اظهار داشت: تمام شاگردانم را خودم از صفر ساخته و به قهرمانی رسانده‌ام. برخی از همکارانم تنها در یک بخش کاتا یا کومیته فعالیت می‌کنند، اما من در هر دو رشته کار می‌کنم. یکی از دغدغه‌های من و سایر مربیان این است که برخی‌ها از بازیکنانی استفاده می‌کنند که خودشان نساخته‌اند و با استفاده از آن بازیکنان، خودشان را بزرگ می‌کنند. این کار اصلاً قشنگ نیست و امیدوارم هرچه زودتر فکری به حال این موضوع شود.
وی ادامه داد: قرار نیست برخی از مربیان قهرمانی را بسازند و زمانی که باید از قهرمانی‌اش لذت ببرند، مربی دیگری در کنارش باشند. نمی‌خواهم بگویم این سیاست غلطِ فدراسیون است، بلکه اعتقاد دارم که این موضوع به وجدان مربیان بازمی‌گردد. آنها اگر فکر می‌کنند مربی توانمندی هستند چرا خودشان نمی‌توانند بازیکن بسازند؟ اگر توانایی این کار را هم ندارند بهتر است ادعا نکنند.
مربی سازنده کاراته کشورمان درخصوص چالش‌های این رشته، عنوان کرد: من به عنوان مربی که کاتا و کومیته کار می‌کنم، احساسم این است که کاتا مظلوم‌تر واقع میشود. در کشورهای دیگر هم این موضوع را دیده‌ام و آنجا هم همینطور است. با توجه به پتانسیل خوبی که در کاتا داریم، توقع می‌رود توجه ویژه‌ای به این رشته شود. سال گذشته برای اولین بار اردوی کاتا برگزار و شورای راهبردی تشکیل شد، اما امیدوارم شرایط بهتر شود. هرچقدر این رشته را بیشتر تقویت کنیم به سودمان خواهد بود. کاتا رکن اصلی کاراته است و به این رشته روح می‌دهد.
بغلانی درمورد تصاویری که اخیراً در رسانه‌های مختلف از وی منتشر شده است و حضور فرزندش در کنار تاتامی، تصریح کرد: مادر بودن و همزمان پیگیری ورزش به صورت حرفه‌ای کار را سخت می‌کند؛ شاید بهتر باشد بگویم که مسئولیتم نسبت به فرزندم بیشتر میشود. سعی می‌کنم تا جایی که امکان دارد این موضوع را خیلی خوب مدیریت کنم. همسرم هم در این مسیر کمکم می‌کند. ضمن اینکه دختران کاراته که از کودکی با آنها کار کرده‌ام حالا بزرگ شده‌اند و حواس‌شان به من هست. تمام شاگردانم مانند خواهرِ«کارن»، پسرم هستند. همانطور که این عکس‌ها نشان داد، مادر بودن جلوی پیشرفت هیچ زنی را نمی‌گیرد، بلکه حتی به پیشرفت زنان جامعه کمک بسیاری خواهد کرد. من از وقتی که مادر شدم با انگیزه بیشتر به باشگاه می‌روم و با شاگردانم تمرین می‌کنم.
بغلانی در ادامه درباره مادر شدنش گفت: قبل از اینکه مادر واقعی شوم، مادر بودن را با شاگردانم تجربه کردم. تمامی شاگردانم از بچگی با من بزرگ شدند طوری که با خنده آنها خندیدم و با گریه آنها گریه کردم. همگی در کنار هم از صفر شروع کردیم و به بهترین نتایج دست پیدا کردیم و این مسیر موفقیت شاگردانم همچنان ادامه خواهد داشت. شاگردان من در باشگاه دخترانم هستند و خداراشکر با کمک یکدیگر موفقیت‌های زیادی را تجربه کرده‌ایم که تمامی دختران من چه در کاتا و چه در کومیته در اردو های تیم ملی تمام رده‌های سنی بوده‌اند و برای کشور عزیزمان افتخارات زیادی در عرصه بین‌المللی نیز کسب کرده‌اند.
وی ادامه داد: یک روز قبل از به دنیا آمدن پسرم به سالن تمرین رفتم و زمانی که او 2 ماهه بود بازهم به سالن کاراته برگشتم. به همین دلیل می‌توانم بگویم که پسرم با دنیای کاراته کاملاً آشنا است. فکر می‌کنم زمانی که او به دنیا نیامده بود هم صدای من را می‌شنوید که به شاگردانم چه می‌گویم. زمانی که به سالن تمرین می‌روم هم معمولاً پسرم را به همراه خودم می‌برم و گاهی هم به دلیل شرایط کرونا او در خانه می‌گذارم و تنها به سالن می‌روم.
مربی سازنده کاراته کشورمان عنوان کرد: خانم حقی به کارن کاراته آموزش می‌دهد. روزی درمورد داور با کارن صحبت می‌کردم که او از من پرسید داور کیست؟ من هم کارن را همراه با خودم به سالن آوردم که داوران را به او معرفی کنم و وظایف آنها را توضیح دهم. پسرم خیلی کاراته را دوست دارد. در عکسی که از او منتشر شده هم دستکش به دست دارد. هر وقت به فدراسیون می‌رویم هم شرایط اینگونه است. او مدام تلاش می‌کند تا ادای قهرمانان را در بیاورد و تکنیک آنها را اجرا می‌کند. علی پورمهر، همسرم قهرمان دوچرخه‌سواری است، اما پسرم علاقه بیشتری به کاراته دارد و پدرش هم از این موضوع استقبال می‌کند.
بغلانی درخصوص حضور عباسعلی و بهمنیار در رقابت‌های المپیک 2020، خاطرنشان کرد: دختران المپیکی ایران، ورزشکاران خوبی بودند. عباسعلی هنوز هم بانوی اول کاراته ایران و جز قهرمانان خوب است، اما متاسفانه مصدومیتی که داشت کار را برایش سخت کرد. ضمن اینکه به هر حال هر مسابقه ورزشی برد و باخت دارد و نمی‌توان پیش بینی کرد که یک ورزشکار قطعاً برنده میشود.
وی افزود: همه ما آرزو داشتیم این دو ورزشکارمان به مدال برسند، اما کاراته‌کاران زیادی در المپیک حضور داشتند و در هر وزن تنها 4 نفر مدال گرفتند. نمی‌توان گفت ورزشکارانی که مدال نگرفتند ضعیف بودند. عباسعلی بانوی شماره یک ایران است. از سوی دیگر بهمنیار هم کم‌تجربه است، اما با این حال نمایش خوبی داشت. همین که دختران ما در آن مسابقات حاضر بودند و نام ایران را زنده نگه داشتند کار بزرگ و قابل تقدیری انجام دادند.
انتهای پیام/
