سیستم مدیریت پورتال پایگاه خبری فرایش

(می‌تو) می‌گوید تو خودت را به هر طریقی بالابکش، و وقتی دستت رسید رییس را زمین بزن و ژست قهرمان بگیر! دور باطل پدید آمدن روسایی که بعدها از زیر دستشان هر درخواستی خواهند داشت.

بعد از رسوایی اخلاقی (وای استاین) تهیه‌کننده آمریکایی و به وجود آمدن جنبش (می‌تو)، این جنبش در همه کشورها به یک معنی مطرح نشد. مثلا ژاپنی‌ها به آسیب فیزیکی  پوشیدن اجباری کفشه پاشنه‌بلند معترض شدند و خیلی از کشورها درباره نابرابری شغلی بین زن و مرد گفتند.

اما بازتاب جنبش(می‌تو) در آثار هالیوودی گویا در حال خنثی کردن اثر اولیه خود است. بعضی مثل سریال (برنامه صبحگاهی)  صریحا به اسم جنبش اشاره می‌کنند و فیلمی مثل (بمب خبری) یک داستان واقعی را دستمایه روایت خود درباره آزار جنسی قرار می‌دهد.

در (برنامه صبحگاهی) زن پایین مرتبه در شبکه، که توسط مجری مرد شماره یک شبکه موردتعرض قرار گرفته است، صریحا میگوید که اول حس خوبی داشت که «میچ کسلر» بزرگ به تو توجه داشت و تو را می‌دید.در واقع حتی زنان بالارتبه در هردوی این نمایشها در نهایت اعتراف میکنند که وقتی مشهور و ثروتمند نبودند به خواسته فردپرنفوذ شبکه تن دادند و بعد پیشرفت کردند.

سناریو اینطور است که یک زنِ قربانی تصمیم می‌گیرد افشاگری کند. زنان دیگر با درجات پایینتر و با داستان‌های مشابه پاپیش می‌گذارند. اما جای پای رئیس محکم است، چون زن بالارتبه درباره او حرفی نمی‌زند. در نهایت زن بالارتبه در جدال عقل و وجدان رییس را به زیر می‌کشد و خودش هم محبوبتر از گذشته می‌شود. و این پرسش بی‌پاسخ (می‌تو)ست که تکلیف گناه، خویشتن داری، تن ندادن به هرخواسته‌ای برای پیشرفت  و تکلیف امتحان پاکدامنی که این زنان به موقع از پس آن برنیامدند چی می‌شود؟

گویی که (می‌تو) بگوید تو خودت را به هر طریقی بالابکش، و وقتی دستت رسید رییس را زمین بزن و ژست قهرمان بگیر! دور باطل پدید آمدن روسایی که بعدها از زیر دستشان هر درخواستی خواهند داشت. هدف که وسیله را توجیه کند، قهرمان جنبش (می‌تو)، رسوای جنبش (می‌تو) در سالهای آینده است.

در ایران مثل همیشه خط جنبش از بیرون گرفته شد و صرف روایت آزارهای خیابانی، در نهایت تاثیری که (می‌تو) در بعضی کشورها داشت را در ایران نداشت.

می‌شد این جنبش را ایرانیزه کرد. مثلا از ترجیح مردان به زنان با ویژگی‌های یکسان در موقعیت‌های شغلی گفت. یا فشار توامان به زنان در جهت بالا بردن استانداردهای خانوادگی و شغلی به خصوص برای آنهایی که مجبور به کسب درآمد هستند. یا حتی هزاران قانون زمین مانده درباره زنان شاغل و خانه‌دار.

گاردین نوشته است که از در پی جنبش (کیوتو) از ماه دیگر زنان در کلیه خطوط هوایی ژاپن، مختارند که به جای کفش پاشنه‌بلند و دامن کوتاه، کفش راحتی و شلوار بپوشند.

#me_too_movement

*نعیمه موحد