سازمان ملل در روز شادی جهانی، فهرست شادترین کشورهای دنیا را منتشر کرده است.
زمانی‌که در خیابان یا مترو یا... راه می‌روید، با چهره‌های عبوس و غمگین و عصبانی روبه رو می‌شوید، که حتی از یک لبخند ساده به دیگران هم دريغ می‌کنند.
این درحالی است که طبق جدیدترین گزارش جهانی شادی سال ۲۰۲۴ که در یکم فروردین، مصادف با روز جهانی شادی منتشر شد، «ایران در رتبه صدم جدول کشورهای شاد جهان قرار گرفته و فنلاند برای هفتمین سال متوالی رده نخست شادترین کشور جهان را به دست آورده است. درحالی که فنلاند جزء ثروتمندترین کشورها در این لیست به شمار نمی‌آید.
در سال گذشته (۲۰۲۳) شادترین مردم جهان شهروندان فنلاند و پس از آن دانمارک، سوئیس، ایسلند و نروژ بودند و ایران در جایگاه ۱۰۷ در بین شادترین کشورها قرار داشت.
گزارش شادی جهانی، از سال ۲۰۱۲ آغاز شد و در حال حاضر نزدیک به ۱۲ سال است که بر اساس معیارهای مختلف این گزارش تعیین می‌شود. سازمان ملل هر سال لیستی از ۱۵۶ کشور آماده کرده و میزان سطح شادی را در آن‌ها می‌سنجد. این رتبه‌بندی بر اساس میزان رضایت مردم از زندگی در یک کشور صورت می‌گیرد. برای این کار برخی از کارشناسان اقتصاد، متخصصین مغز و اعصاب و کارشناسان آمار را استخراج می‌کنند.
در ارزیابی صورت گرفته، در کنار شادترین کشورهای دنیا، غمگین‌ترین کشورهای دنیا نیز بررسی شد. در این لیست کشورهایی مشاهده می‌شوند که رضایت زیادی از زندگی خود ندارند که در رأس آن‌ها کشور افغانستان قرار دارد. علاوه بر این طبق گزارش شادی جهانی، ایالات متحده برای اولین بار از جمع ۲۰ کشور نخست فهرست خارج شد و از رتبه ۱۵ سال گذشته در رتبه ۲۳ قرار گرفت.
امان الله قرایی مقدم، جامعه شناس، می‌گوید که روبه راه بودن اوضاع اقتصادی مهمترین فاکتور برای ارزیابی میزان شادی در یک جامعه است که این فاکتور در مورد کشور ما اوضاع خوبی ندارد و در حال حاضر ما با خیل عظیم جوانان بیکار روبرو هستیم.
اما مهدی مسلمی، روانشناس، عامل اقتصادی را تنها عامل یاس و نا امیدی در ایران نمی‌داند و با مقایسه شرایط ایران و هندوستان می‌گوید که «هند به لحاظ نسبت جمعیت و امکانات نتوانسته امکانات مورد نیاز مردمش را فراهم کند، اما مردم شادی دارد». ضمن اینکه با وجود تفاوت‌های فرهنگی میان ایران و جوامع غربی نمی‌توان نتایج این تحقیقات را معتبر دانست.
کارشناسان معتقدند که راه نجات تزریق شادی و نشاط به جامعه از طریق اصلاح ساختاری و رفاه اجتماعی ممکن است. فرخنده احمدی، جامعه‌شناس می‌گوید که باید مهارت خنده، همچون سایر مهارت‌های دیگر جزء دروس دانش‌آموزان باشد تا از همان ابتدا فرزندان با مفهوم شادی آشنا شوند و برای آنکه بتوانیم شادی را در جامعه گسترش داده و مهارت شادبودن را آموزش دهیم «باید فضای سرد و یخ‌زده آموزشی را به محیطی گرم و دلچسب و شیرین مبدل کنیم.»
