حواشی خواهران منصوریان هر روز بیشتر می‌شود و همین رفتار باعث فراموشی موفقیت‌های آنها در ووشو شده است.
در تمام دنیا وقتی قهرمانان به مرز بازنشستگی می‌رسند، به دنبال این هستند که به سمت مربیگری یا بخش‌های مدیریتی بروند تا بتوانند بعد از دوران بازیگری، باز هم مثمرثمر باشند، اما در ورزش ایران بعضا مشاهده می‌کنیم افرادی که دوران حرفه‌ای شان به پایان رسیده یا اواخر کارشان است، برای اینکه همچنان در صحنه باشند، دست به کارهایی می‌زنند که چندان زیبنده نیست و نمی‌دانند برای دیده شدن و در رسانه‌ها بودن، می‌توانند کارهای دیگری را انجام دهند.
اینکه ورزشکاری بخواهد با جوسازی در فضای مجازی به دنبال گرفتن حقش باشد یا موضوعی غیر واقعی را مطرح کند، چیزی غیر از حاشیه برای خود ورزشکار در پی نخواهد داشت. شهربانو و سهیلا منصوریان هم از جمله این افراد هستند که راه نادرستی را برای اعلام خواسته‌های خود انتخاب کرده‌اند که نتیجه آن هم با توجه به فضاسازی ها و تخلفات صورت گرفته توسط آنها، محرومیت 20 و 8 ماهه را برای این دو ووشکار در پی داشت.
شهربانو منصوریان گفته 10 مدال جهانی دارد و ورزشکار شناخته شده‌ای در این رشته است و نباید محروم می‌شد، اما بهتر است او کلاه خود را قاضی کند و ببیند چقدر از رفتارهایش در خارج از سکوی مبارزه همانند موفقیت‌هایش بوده؟ خواهران منصوریان یک بار دیگر باید رفتارهایشان را مرور کنند تا ببینند رشته‌ای که در سال‌های گذشته مدال‌های آسیایی و جهانی را درو کرده و یکی از موفق ترین ها بوده، چطور با صحبت‌ها و فضاسازی‌های آنها به حاشیه رفته و حواشی بر متن غلبه کرده است.
خواهران منصوریان که قهرمانی های زیادی هم کسب کرده‌اند، بهتر است بدانند ورزشکار حرفه‌ای بودن، اخلاق حرفه‌ای را هم می‌طلبد. بودن این دو در کنار هم می‌تواند یک ورزشکار را محبوب کند، اما آنها هم در ماه‌های گذشته برای بودن در صحنه، اخلاق و رفتار حرفه‌ای ورزشی را به فراموشی سپرده و تمام موفقیت‌های خود را زیر سوال برده‌اند. در گذشته هم ورزشکاران زیادی بودند که با وجود مدال‌های زیاد نتوانسته‌اند در دل مردم جا باز کنند و خیلی زود به فراموشی سپرده شدند.
