سیستم مدیریت پورتال پایگاه خبری فرایش

 شنبه 22 شهریورماه امسال، یعنی همین چند روز پیش خبر فوت طوبی کرمانی در میان انبوه اخبار کرونایی و اخبار زرد سلبریتی ها و موج سواری های رسانه ای  منتشر شد و بانوی فعال و  پر از عشق و سرزندگی، به خاک سپرده شد.

طوبی کرمانی ، بزرگ بانویی که تألیف بیش از ۶۰ مقاله، تألیف و تصنیف ۱۲ کتاب علمی و اجتماعی و شرکت در بیش از ۸۰ کنگره ملی و بین المللی در داخل و خارج کشور از جمله آثار علمی و فرهنگی اوست.

این بانوی فرهیخته مسئولیت های مهمی چون مشاور دبیر کل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی، عضو کمیسیون بانوان و جوانان مجمع تشخیص مصلحت نظام، عضو شورای خیرین سلامت کشور، عضو شورای مرکزی شورای فرهنگی اجتماعی زنان، اولین زن رایزن علمی و فرهنگی در یونان، مدیر مسئول کتاب علمی پژوهشی «زنان»، مولف و مترجم برتر بین الملل دانشگاه تهران، مدیر کل سابق امور اجتماعی و ایرانیان خارج از کشور، عضو شورای سیاستگذاری زنان اهل بیت(ع) را در کارنامه روزهای پر تلاشش دارد.

او کسی بود که دغدغه اش والاتر از یک اجتماع کوچک بود و نگاه و بینشش به حیات یک زن مسلمان در یک کشور محدود نمی شد. او غم خوار تمام زنان مسلمانی بود که در کشورهای به ظاهر پیشرفته اروپایی حق نداشتند با میل و اراده شان آن طور که می خواهند پوشش داشته باشند.

فکر بانوی بزرگ ایرانی در کنار زنان جنگ زده ای بود که با تمامی مشقت ها و حتی اسارت و سختی های زندگی، همچنان به اسلام مانند یک ستون محکم تکیه می کردند و اجازه نمی دادند کسی دینشان را هدف بگیرد.

گرچه سکوت خبری و رسانه ای کسانی که ادعای طرفداری از حقوق زنان را دارند  درباره وفات این بانوی فیلسوف جای سوال دارد اما بازهم کسانی بودند که قدر این بانوی بزرگ را دانسته و دست کم با توئیتی یاد وخاطره او وتمام تلاش هایش را زنده نگه دارند.

یکی از فعالین شبکه‌های اجتماعی، پاسخ جالبی برای این سکوت خبری داشت. او در توئیتی نوشت:

  بد نیست در کنار اندوهی که هرچند ناچیز برای سوگواری ازدست دادن این بانو وفیلسوف بزرگوار در شبکه اجتماعی به وجود آمد ، پای درد دل همراهانش بنشینیم.

 پای درس تواضع و صبر بانو طوبی

سمانه کافتری مدیرعامل کانون قرارداد نویسان ایران که نزدیک به یک دهه از آشنایی اش با این بانوی بزرگوار می گذرد ، از روز اول آشنایی شان گفت و از درسی که از رفتار متواضعانه و صبور طوبی کرمانی گرفت تا راه آینده اش را با چراغ آگاهی و صبر روشن کند.

صبر و لبخند همیشگی فیلسوف بزرگ

ویژگی اصلی ایشان که هم  خوشایند بوده و هم باعث می شد که علی رغم مشغله های فکری و کاری ، تمام تلاشم را برای حفظ رابطه با ایشان داشته باشم و ایشان را از سایرین متمایز می کرد ، صبوری، اخلاق خوب و لبخند همیشگی شان بود. در اوج شلوغی فعالیت ها همیشه صبور و لبخند به لب بودند. این درحالی است که کارهای زیادی به ایشان محول شده بود که از اهمیت بالایی نیز برخوردار بودند.

از حدود 20 سال پیش نیز  فعالیت های زیادی داشتند و در مجمع تقریب مذاهب نیز فعالیت داشتند بیشتر تلاش های ایشان در زمینه بین المللی بود و در زمینه بهبود جایگاه زنان مسلمان در تمام دنیا از هیچ کوششی دریغ نمی کردند . در تمام این مسیر با صبوری و حسن خلق پیش می رفتند و این رفتار ایشان در کنار جایگاه عمیق عرفانی و سلوک فردی برای اطرافیان بالاخص من آموزنده بود.

همیشه در بزنگاه های زندگی شغلی ام که فراوانی مشغله ها آزار دهنده می شود، چهره آرام و صبور ایشان را به خاطر می آورم و سعی می کنم خودم را جای ایشان گذاشته و تلاش کنم تا با آرامش مشکلات را پشت سر بگذارم.

همیشه حس طبع شوخی داشتند که از همان جلسه ابتدایی آشنایی ام ، که 9 سالی از آن روز می گذرد متوجه این حس خوب و مثبت ایشان شدم و طی این 9 سال ، هرموقع  که کاری داشتم و یا به مشکلی برمی خوردم ایشان با روی گشاده از من استقبال می کردند . همین که ایشان را می دیدم ، حالم خوب می شد و با انرژی پیگیر مشغله ها می شدم.

جای ایشان همیشه خالی می ماند. ایشان از معدود کسانی هستند که می شود به عنوان یک انسان واقعی و وارسته دید. کمتر کسی است که با جایگاه علمی و شغلی والا، رفتار مناسب و پسندیده و متواضع و مهربان نیز داشته باشد و در دل همه کسانی که ایشان را می شناسند جا داشته باشد.

 استادی که دانشجویش را شاعر کرد

بانوی باغ روشن اردیبهشت رفت

نیکو سرشت آمد و نیکو سرشت رفت

طوبی لها حدائق رضوان کردگار

آمد خبر زغیب که طوبی بهشت رفت

خاطرات شیرین کنفرانس هاى بین المللی و بخصوص حج همراه با ایشان از یاد رفتنی نیست.چه مسیحیان و چه عزیزانی از مذاهب دیگر اسلامی ،که از طریق ایشان زیر پرچم اسلام و اهل بیت علیم السلام قرار گرفتند.

کاوش اندیشه ات

ممدوح فرشتگان است...

و ارزش قلمت

فراتر از روزگاران..

یادباد آن روزگاران..

یکی دیگر از دانشجویان بانو کرمانی می‌گوید: خاطرات خوش ما از ایشان با کلاس هاى فلسفه زمانی که هنوز ١٨ سال نداشتیم شروع شد با حلاوتی که در کلامش بود طعم فلسفه را به شیرینی بر دل هایمان می نشاند. یادش به خیر... هر جا نکته مهمی در کلامش بود روی میز ضربه های پی در پی میزد تا ذهن های خوابیده ما را با نرمی و نوازش کلامش بیدار کند.کاش در معلمی مثل ایشان باشیم: لطیف ، متبسم، سرشار از دانش و نور و عطوفت و مهربانى و فروتنى .

خاطرات شیرین کنفرانس هاى بین المللی و بخصوص حج همراه با ایشان از یاد رفتنی نیست.چه مسیحیان و چه عزیزانی از مذاهب دیگر اسلامی ،که از طریق ایشان زیر پرچم اسلام و اهل بیت علیم السلام قرار گرفتند.

بانویی که زن مسلمان را برای جهان معنا کرد

با وجود سن بالا ، همچون یک دانشجوی جوان، از این کنفرانس بین‌المللی به آن جلسه سخنرانی می‌رفت و گویا کلمه "خستگی‌ناپذیر" در ایشان معنی می‌شد. در کنفرانسهاى بین‌المللی ،صبح تا شب طوری پرانرژی ،پیگیر روند جلسات گفتگو و پرسش و پاسخ بود که آخر شب در لابی هتل که همه از خستگى از حال رفته بودند، او همچنان با لبخند به عوامل خداقوت می‌گفت. شاید چیزی که کمتر کسی از او دیده باشد "اظهار ضعف و ناتوانی" است. حقیقتا نمونه‌ای کامل از "زن تراز مسلمان و انقلابی" که زینب‌وار برای مخاطبین داخلی و خارجی روشنگری می‌کند و مثال نقض جمهوری اسلامی ایران  ، زنان را محدود کرده برای غربی‌ها بود.

استاد عزیزمان آرام و متین و متواضع و صبور و دانا و در عین حال منادی وحدت در دنیا، مصداق کامل " نخبه بی ادعا" بود و همواره دانشجویانش چهره مهربان او را همراه با نوازش کلامی "مادر جان" و "قربانت شوم" بخاطر دارند و روزی بیش از 15 ساعت بیرون از منزل به فعالیت‌های دانشگاهی و اجتماعی مشغول بود .... دعوت حق را لبیک گفت...

"اللهمّ إنا لا نعلم منها إلا خیراً"

امیدوارم زندگى و منش ایشان ، الگویی از "زن تراز مسلمان" براى نسل جوان ما باشد.

اشک و دعاى خیر فرزندان معنوى و داغدارش در داخل و خارج کشور ، بدرقه راهش...

طوبى بود ... و طوبى لها