معمولا در کارزار تبلیغات انتخاباتی، حریم ادب توسط برخی نامزدها یا هواداران شکسته میشود و اخلاق گفتوگو به محاق میرود. در هر شماره از این نوشتهها سعی میکنیم نکتهای درسآموز و جذاب از #ادبستان_قرآن را با شما به اشتراک بگذاریم.
در جاهایی از سوره صافات، خدا به پیامبرانش یک به یک سلام میکند؛ سلام بر ابراهیم، سلام بر موسی و هارون، سلام بر الیاسین. اما وقتی به نوح نبی میرسد لحن کلام عوض میشود؛ با اینکه فرموده: همه پیامبران را به یک چشم مینگریم (بقره:285)، اما واضح است که میخواهد حساب شیخ الانبیاء را از بقیه جدا کند: سلام خدا بر نوح از طرف همه جهانیان!
این سلام، البته سِرّی دارد شنیدنی.
آدم، نه قرن و نیم، صبح و شب، بر طبل یکتاپرستی بکوبد؛ از این میان، فقط500 سال (طبق روایت) در غم گمراهی قومش نوحه سر دهد و بگرید، بعد بشنود که: عجب پیامبر گمراهی هستی، تو!
و او به جای اینکه اوصاف زشتشان را یک به یک قطار کند و به رویشان بیاورد، فقط بسنده کند به یک جواب سادهی حداقلی که: نه، من گمراه نیستم! و حتی حاضر نشود عین همین نسبت را به خودشان برگرداند که: نه، این شمائید که غرق در گمراهی هستید!
این بزرگمنشی، نزاکت و تحمّل ، باید هم آن سلام جهانی را در پی داشته باشد.
یادمان باشد قطار ایستاده را کسی سنگ نمیزند، پس سنگها را به جان بخریم اگر به راهمان ایمان داریم.